Het simpele feit dat we ons hebben kunnen inschrijven als arts bij de lokale onderwijsdienst is voldoende om een visum te verkrijgen voor onbepaalde tijd. Nog geen baan? Maakt niet uit. Dokter zijn is genoeg. Dit betekent niet dat je er dezelfde dag al mee naar huis loopt.
Heb je eindelijk alle benodigde papieren bij elkaar, vol goede moed naar het ministerie, staat er zelfs buiten al een rij. Deze rij blijkt te wachten op een tweede rij wachtenden binnen die weer netjes staan te wachten op het krijgen van een nummertje. Haast is ook iets ongezonds, je laat het lekker over je heenkomen. Heb je uiteindelijk je nummertje gekregen voor het type visum waarvoor je komt: nummer 39, met nummer 25 op het scherm als eerstvolgende! Dát gaat lekker. Totdat je nog eens goed naar je eigen nummertje kijkt: 139. Zes uur later mag je trappelend naar de balie. Niet wetende dat je weer aan de vooravond staat van wederom een proces van vele maanden.
